ANİME İNCELEMELERİ SAYFASI

Welcome to The N.H.K. ismi gibi garip bir anime olarak karşımıza çıkıyor. Başkahramanımız Tatsuhiro Sato. Kendisi 24 yaşında, üniversiteden atılmış ve Tokyo’daki apartman dairesinde asosyal bir hayat, Japon’ların deyimiyle bir “hikikomori” olarak yaşamaktadır. Hikikomori’ler çalışmayan, okumayan, herhangi bir yerden geliri olmayan ve en fazla haftada bir iki kez dışarı çıkan tiplerdir. Sato’ya göre aslında o bir hikikomori değildir ve bu yaşantısının sebebi aslında N.H.K. adlı (Nihon Hikikomori Kyokai – Japon Hikikomori Örgütü) bir teşkilattır. Ona göre N.H.K. dünya çapında bir organizasyondur ve insanların hayatlarını alt üst etmektedir.

Sato psikolojisi yavaş yavaş bozulmaya başlayan aklı (ki buzdolabı, televizyon falan ile konuşmaya başlıyor) ile ve garip hayal dünyası ile kendi kendini yiyip bitirirken bir gün kapı çalıverir. Bin bir zorlukla kapıyı açan Sato karşısında satıcı bir hanım ve genç yeğnini bulur. Ertesi gün parkta hava alan Sato genç kız ile yeniden karşılaşır. Adının Misaki olduğunu söyleyen bu kız Sato’nun hikikomori olduğunu bilmektedir ve ona yardım etmek için anlaşma teklif eder. Fakat Sato ilk başlarda kabul etmez ve gururuna yediremediği için hikikomori olmadığını söyler. Bu arada Sato’nun yan dairesinde oturan ve sürekli gürültü yapan kişide aslında aynı okulda okudukları Yamazaki’den başka birisi değildir. Sato’da Misaki’ye kanıt olarak aslında bir oyun firmasında çalıştığını ve işinin çoğunun evde geçtiğini söyler. Tatmin olmayan Misaki’ye de bitirdiklerinde oyununu getirmeye karar verir. Böylelikle Sato ve Yamazaki kolları sıvarlar ve Galge türünde (müstehcen) bir oyun yapmaya karar verirler. İpin ucu da zaten buradan sonra kopmaya başla ve trajikomik bir serüven başlamış olur.

Görsellik ve çizim olarak ise Welcome to The N.H.K. abartıdan uzak gerçeğe yakın tonlar ve çizimler kullanılmış. Hatta isim verilmeden diğer animelerede kocaman gözlü 10 yaşındaki kız kahramanlar bolca kullanılarak atıfta bulunmayı ihmal etmemişler. Müzikler ise çok başarılı. Özellikle seri içinde Yamazaki’nin sürekli dinlediği ve Sato’nun cep telefonu melodisi haline gelen “Purupuru Pururin” adlı garip melodi benim bile dilime takıldı. Özetle toparlayacak olursak, aslında Welcome to The N.H.K.’da asosyal olan bir gencin hayatı dışında başka bir şey izlemiyoruz ama senaryonun işlenişi animeyi izlenir hale getirmeye başarmış. Sonuç olarak N.H.K.’yı herkese tavsiye edebilirim