Chainsaw Man: Reze Hen İncelemesi

Yönetmen: Tatsuya Fujimoto
Stüdyo: Mappa
Tür: Macera, Aksiyon, Fantastik
Yapım Yılı: 2025
Bölüm Sayısı: Film
Anime Puanı: 10/9

Artık anime filmleri sinema salonlarında neredeyse birer “blockbuster” etkisi yaratmaya başlamış durumda. Yapımcılar için bu işin ne kadar kârlı olduğunu Demon Slayer ile gördük. Dünyada rekor kıran o filmden sonra, sıranın Chainsaw Man’e geleceği belliydi zaten. Lakin işin Türkiye ayağında işler o kadar uzun sürmedi. Mesela bana yakın bir sinemada sadece bir hafta vizyonda kaldı. Yine de şanslıydım, çünkü filmi IMAX olarak izledim ve ses efektleri için inanın her saniyesine değdi.

Hikâye olarak Reze-hen, ilk sezonun devamı niteliğinde. Kısaca hatırlayalım: Denji, kalbinde “Chainsaw İblisi” olan fakir ama sapına kadar dürüst (ve biraz sapık) bir genç. Aki’nin ciddiyeti, Power’ın deliliği ve Makima’nın karanlık karizması arasında gidip gelen bir hikâyenin içindeydi. Filmde ise Denji’nin yeni bir “tesadüf”le karşılaşmasını izliyoruz — adı Reze. Güzel, zarif ve Denji’nin dünyasına kısa sürede sızan bu gizemli kız, olayların fitilini ateşliyor. 

Filmin ilk yarısı oldukça sakin ilerliyor. Atmosfer kuruluyor, Denji’nin saf ama içten hallerine bolca tanık oluyoruz. Bu kısımda romantizm havası baskın. Ancak ikinci yarı… işte orası tam anlamıyla bomba. Çünkü Reze’nin kim olduğunu öğrendiğimiz an, olaylar zincirleme infilak ediyor. Kelimenin tam anlamıyla “Bomba İblisi” sahneye çıkıyor. Ve o noktadan itibaren film, Chainsaw Man’in kaotik, grotesk ve görsel anlamda çılgın dünyasına geri dönüyor. 

Kücük bir parantezi de "Beam" karakterine açmak isterim. Köpekbalığı iblisi olan Beam'i ilk sezonun sonunda kısa da olsa görüyorduk. Bu sezon daha çok yer kaplıyor ve kendi deyişi ile Chainsaw Man-Sama'sı ile efsane dövüşlere giriyor. Yani tam Denji'ye yakışır bir ortak ve harika bir karakter olmuş. Ayrıca seslendirmesini de Natsuki Hanae yapmış durumda. Yani bizim Demon Slayer'daki Tanjiro...

Çizimler yine her zamanki gibi bir hayli kaliteli. Bazen karikatürize, bazen suluboya tadında yumuşak geçişlerle ilerliyor. MAPPA, bu seride sanatı neredeyse bir deney alanına çevirmiş durumda. Özellikle aksiyon sahnelerinde çizgi roman sayfası gibi akması çok iyi bir ayrıntı. Müziklerse harika. Özellikle kapanış şarkısı “Jane Doe”, tam bir duygusal yıkım. Zaten şarkıyı, serinin ilk sezonunun açılış parçasını söyleyen Kenshi Yonezu ile benim favorilerimden Hikaru Utada birlikte seslendiriyor. Bu ikili varken kötü bir parça çıkması zaten mümkün değil. 

IMAX deneyimi de başlı başına etkileyiciydi. Özellikle o meşhur sahnede — Bomba İblisi el bombasının pimini çektiğinde çıkan “tinnnk” sesi — hâlâ kulaklarımda yankılanıyor. Bu detay bile ses miksajının ne kadar özenli yapıldığını gösteriyor.

Genel olarak Chainsaw Man: Reze-hen beklediğimden çok daha başarılıydı. İlk yarısı biraz yavan kalsa da, ikinci yarısı tam gaz aksiyon ve duygusal yoğunlukla doluydu. En güzeli de, Demon Slayer filmindeki gibi her yan karakterin hayat hikâyesiyle boğulmadık. Film, uzun uzadıya değil; tam kararında, tadında bir deneyim sunuyor.

Ve tabii Denji… sonunda ilk defa çıplak bir “oppai” görüyor. Bu da onun gelişimi açısından (!) önemli bir dönüm noktası tabii. Ama en çok aklımda kalan, Denji’nin o sözü oldu: 

“Herkes Chainsaw Man’in kalbini istiyor ama kimse Denji’ninkini istemiyor…”
 

Bu cümle, hem karakterin hem de filmin özünü özetliyor. Kısacası, Reze-hen sadece patlayan bombalarla değil, kalp patlatan duygularla da akılda kalıyor.