ANİME İNCELEMELERİ SAYFASI

Yönetmen: Shigeyuki Miya

Stüdyo: Studio M2

Tür: Tarihi, Dram

Yapım Yılı: 2017

Bölüm Sayısı: 13

Anime Puanı: 10/9

Shotaro Ikenami’nin popüler ve tarihi kurgu içerikli romanlarından uyarlama olan Onihei’de, Kundaklama ve Hırsızlık Birimi’nin başı olan Oni (Şeytan) lakaplı Hasegawa Heizo’nun (Oni-Hei) başından geçen olaylar anlatılıyor. Dediğim gibi Heizo, özel bir polis biriminin başı olarak Edo’da vazifesini gerçekleştirmektedir. Adamları olsun, eski hırsız casusları, karısı ve iki çocuğu ile birim adeta bir aile gibidir. On üç bölüm boyunca da gerek Heizo’nun kırklı yaşlarındaki şimdiki halini, gerek yirmili yaşlardaki bıçkın delikanlı haline tanıklık ediyoruz.

Onihei’in konusu hakkında anlatabileceğim pek bir şey yok. Her bölüm farklı bir konuyu ve hikayeyi ele alıyor. Animede nadir görülen yetişkin (burada ise kırklı yaşlar!) ana karakter Heizo benim çok hoşuma gitti. Özellikle ağırbaşlı ve sorumluluk almayı bilen karakterinin gençken nasıl da enerjik, kumara ve kadınlara düşkün hali ile desteklenmesi güzel işlenmiş. Heizo’nun gençlik halleri kimi bölümlerde flashback olarak sunulurken kimi bölümlerin tamamını oluşturuyor. 

Anime serisinde aslında olaylar tam olarak Heizo’nun etrafında geçmiyor. Her animede farklı bir karakter ve hikayesi söz konusu. Bu hayatların kimisi yaşam şartlarından kimisi ise içinde barındırdığı kötülük yüzünden bir şekilde suça bulaşmıştır ve olaylar Edo’da vukuu bulduğu için bir yerde Heizo ve biriminin önüne geliyor. Ve en hoşuma giden detaylardan birisi de Heizo’nun adamına göre muamele yapması. Heizo gerektiğinde kafasını diğer tarafa çevirebiliyor, gerektiğinde ise kılıcını acımadan indirebiliyor. Kılıç demişken; seriyi samurayların çarpıştığı bir anime sanmayın sakın. Ön planda olan insan ilişkileri lakin özellikle Heizo ve birimi basın yaptığında kan gövdeyi götürüyor diyebilirim. Azıcık abartı olsa da kılıçlı sahneler oldukça göz alıcı.

Onihei’in ilk duyduğumda tarz olarak anımsattığı için aklıma Cowboy Bebop’u getiren bir açılış müziği var. Batının jazz müzikleri ve doğunun dingin müzikleri çok güzel harmanlanmış. Jazz barındırması ve sözlerinin olmayışı da dediğim gibi bana Bebeop’u anımsattı. Çizimler ise gerçekçi bir çizgide çıkıyor karşımıza. Fakat bir husus dikkatimi çekti. Bu sadece Onihei ile alakalı bir durum değil. Birçok animede mutlaka görmüşsünüzdür; minicik boyları ile “oba-chanlar” :) Onihei’de de yaşlı karakterlerin birçoğu bir metre. Yani neden böyle bir şey var? Japonya’da yaşlılar küçülüyor mu? Onihei’i ilgilendiren husus ise kullanılan bazı renk tonlamaları. Mesela iki karakter konuşurken birisinin üzerine solgun bir ışık vurması yahut ekranın bir kısmının mora bürünmesi gibi bazı garip tonlamalar mevcut. Ve evet, izlediğim sürüm ile alakalı bir şey değil bu:) Yine de 2016 yılında kurulan ve ilk projeleri olan Onihei ile yapımcı stüdyo M2 işin hakkını vermiş. 

Onihei benim beklentilerimi aşan bir anime oldu. İzlediğim her bölüm birbirinden güzeldi ve her hikayeyi, Heizo’nun verdiği her kararı zevkle izledim. Dolayısıyla belirli bir hikayeyi takip etmeyen ve insan ilişkileri ön planda bir seri arıyorsanız Onihei’e bir göz atın derim.