ANİME İNCELEMELERİ SAYFASI

Yönetmen: Yuuta Murano
Stüdyo: Aija-Do
Tür: Komedi, Hayatın İçinden
Yapım Yılı: 2020
Bölüm Sayısı: 12
Anime Puanı: 10/8

 

Kakushi Goto; müstehcen seriler çizen bir mangaka ve kızını tek başına büyütmeye çabalayan yalnız bir babadır. 10 yaşındaki kızı Hime’ye çokça düşkün olan Kakushi, bu samimi baba-kız ilişkisini hayatta her şeyin önüne koyar. Bu yüzden hayatını, mesleğini kızından gizlemek adına yeniden şekillendirir fakat Hime büyüdükçe peyda olan yeni sorunlar, Kakushi’nin bu ve diğer bütün sırlarının açığa çıkmasına önayak olur.

Yazının başında “müstehcen” demem sizi korkutmasın zira 12 bölümlük Kakushigoto’nun odağı erotizmden çok uzak. Eser miktardaki cinsel espriler de eminim sizi rahatsız etmeyecektir. Hatta rahatsız olmak şöyle dursun; kendinizi çizgilerin rahatlığına, pamuktan bulutlara ve insanın içini okşayan açılış parçasına bırakacaksınız. Kapanış parçasını da sevebilirsiniz elbet fakat ilk başta kulağa siyasi parti seçim şarkısı gibi geliyor, haberiniz olsun. 

 

Animede beni en rahatsız eden detay, görsel efektlerde kullanılan çapraz tarama tekniğiydi. Karakterlerin duygularını vurgulayan bu efekt, serinin genelindeki yumuşak çizgilerle tezat oluşturuyor, gözümü tırmalıyordu. Onun haricinde ne karakterlere ne de şehir tasarımına kötü bir yorum yapabilirim. Hatta itiraf edeyim; bazı sahnelerde öyle güzel doğa manzaraları vardı ki ekrandan içeri hiç çıkmamak üzere dalmak istedim.

Seri içi müziklerinde ise hiperaktif bir kullanım söz konusu. Birçok farklı tarzdan seçilmiş müzikler; komediye geniş bir alan tanımış, diyaloglara can getirmiş ve böylece çeşitliliği artırmış. Bunun yanında aynı çeşitlilik, karakterler arası ilişkilerde de göze çarpıyor. Farklı yaş gruplarının dünyaları kendi içinde tutarlı diyaloglara ve cıvıl cıvıl bir üsluba sahip. Hele ki Hime ve arkadaşlarının tavırları, çocuklardan pek hazzetmeyen bana bile sevimli geldi. Tabii bu noktada seiyuuların payı büyük. Özellikle çoğumuzun Levi Ackerman ve/veya Kusuo Saiki’den tanıdığı Hiroshi Kamiya, kızının üstüne titreyen bir babaya öyle güzel hayat vermiş ki seri boyunca bu dünyalar tatlısı ebeveyn-çocuk ilişkisini hiç sorgulamadım. 

Hikaye süresince finalinden ufak ipuçları aldığımız anime, bu açıdan “4-1-2-3-5” gibi bir kurgu şemasını takip ediyor. Biz de bu süre zarfında bir sanatçı olarak mangakanın, psikolojisini ve kendini konumlandırdığı sosyal statüyü inceliyor; günlük hayattan aşina olduğumuz fakat üstünde düşünmediğimiz detayları çok tatlı bir dille izliyoruz. Tabii ki bu dil içinde mangakaların dünyasını ve kapalı Japon kültürünü de barındırıyor. Bu nedenle birkaç espri, bilgi yetersizliğimden dolayı beni ıskaladı ve bazen odağımı kaybetmeme sebep oldu. Ancak neyse ki bu kapalılık genele yayılmadı.

Seri boyunca sinyali verilen final pek sarsıcı değildi ama bu durumdan memnunum. Hatta daha basit olmasını dilerdim çünkü bu huzur dolu hikayenin çarpıcı bir sona ihtiyacı yok. Tam aksine, ardında güzel bir tat bırakarak kaybolmaya ihtiyacı var -ki bunu nispeten başarıyor-. Sözün özü; Kakushigoto, gayet tatlı ve seveceğinizi umduğum bir anime. Bence hemen izlenecekler listenize eklemeli ve bir şans vermelisiniz. Sağlıcakla:)